Als BI enthousiasteling heb ik een aantal maanden terug gesolliciteerd bij SummaView Consultancy. Een week voor mijn eerste gesprek, kreeg ik een -door de hitte een beetje vervormde- reep Tony’s Chocolonely door de bus geduwd. De aandacht die hier in zat is me niet ontgaan; de investering die het kost om zoiets voor elkaar te krijgen is niet gering: Je moet iemands adres en naam uit zijn CV plukken, een koppeling met een agenda die een gezette tijd voor de afspraak het proces triggert, en een koppeling met een leverancier, die een gepersonaliseerd berichtje erbij zet. Behoorlijk indrukwekkend voor een bedrijfje van 25 man.
In mijn sollicitatiegesprek met CEO Jordi Verhulp echter, merkte ik dat hij een enorm gedreven, en rationeel individu is, eentje die zeker geen tijd of geld aan dingen besteed die het niet waard zijn.
Dit leverde dus de vraag op; waarin zit de catch? Hoe kan dit bedrijf dit doen en nog steeds winnen? Of misschien zelfs; winnen ze juist omdat ze dit soort dingen doen? Als iemand die erg graag wint en helaas niet in staat is kwaad te doen, wilde ik precies dit onderzoeken.
In deze blog lees je:
Waarom Business Intelligence en Data Management zo belangrijk zijn, en waarom ze steeds belangrijker gaan worden in de toekomst.
Dat we middenin een haast spirituele overgang van zero sum-denken naar co-creatie zitten, die tergend langzaam en moeizaam gaat.
Waarom Business Intelligence en Data Management een pragmatisch begin is voor ondernemers om vertrouwen en individuele verantwoordelijkheid in het bedrijf te brengen.
Er komt steeds meer data, er komen steeds meer gegevens, de wereld wordt ook steeds complexer. De verschillen tussen verschillende mensen beginnen steeds groter te worden, het wordt steeds moeilijker om elkaar te begrijpen, terwijl je steeds makkelijker in een andere invloedssfeer kan komen.
Een non-binair gekleurd-haar individu kan in hetzelfde team zitten als een perfecte schoonzoon die nooit buiten de lijntjes heeft gekleurd. Reken er maar op dat hun begrip van het woord ‘meerwaarde’ totaal anders zal zijn. Reken maar dat je moeite zal hebben om deze individuen dezelfde kant op te richten.
Het belangrijkste doel van Data Management is om dit probleem van de verschillende waarheden op te lossen; de belangrijkste verdienste ervan is het realiseren van een gemeenschappelijke taal die iedereen begrijpt. SummaView heeft bijv. als belangrijke peiler Data minimalisatie. Door te focussen op de kernbegrippen die echt van belang zijn, kan je snel een begin maken met deze gemeenschappelijke waarheid.
Waar Data Management eigenlijk een continu streven is naar interne orde, een tegengif tegen de almaar toenemende abstracte chaos die via de hoofden van je werknemers het bedrijf binnen sijpelt, is Business Intelligence het streven om deze almaar toenemende data te gebruiken om business meerwaarde te ontsluiten.
Hiermee heeft BI wat meer oomph, en is het wat sexy’er dan Data Management. BI belooft graag gouden bergen; zeker in combinatie met ML en AI.
En dit is terecht.
Je ziet dat de bedrijven die het meest focussen en hebben gefocust op het gebruiken van data om waarde te maken, tot nu toe aan het winnen zijn. Met steeds meer data, valt te verwachten dat er geen verandering in deze trend zal zijn, en gaat het succes van bedrijven alleen maar meer afhangen van hun vermogen om op een juiste manier met data om te gaan.
Maar waarom is dit eigenlijk zo? Los van empirisch bewijs, wat is nou echt de meerwaarde van deze technologieën?
Dit zit hem in het dichten van het gat tussen de wijsheid van de denkers (IT) en de creativiteit van doeners (Business).
Waar we vroeger heel vaak hebben gezien dat Business iets wilde, IT daarvoor voor zijn/haar karretje spande, en wanneer het project faalde, het ook weer snel IT de schuld gaf, zien we steeds meer iets anders:
Een gemeenschappelijk doel, een meer oprechte poging om elkaar te begrijpen, en eisen dat iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt.
Data Management en Business Intelligence hebben meerwaarde omdat ze deze co-creatie en individuele verantwoordelijkheid stimuleren en zelfs forceren. Ze hebben meerwaarde, omdat ze manipulatie van de waarheid, en autoriteitsargumenten onmogelijk maken. (Je kan bijv. niet meer de projectresultaten in je eigen voordeel presenteren, als de KPI voor succes van projecten in consensus bepaald is.)
De moeizame overgang van manipulatie en autoriteit naar co-creatie en individuele verantwoordelijkheid
Hiermee maken ze deel uit van een grotere ontwikkeling. Namelijk de verschuiving van manipulatie en autoriteit naar co-creatie en individuele verantwoordelijkheid.
De eerste kan het best geïllustreerd worden aan de hand van een grote corporate. Een grote corporate is gefocust op het maximaliseren van shareholder value, en heeft over het algemeen een zero sum-perspectief op de wereld. Als ik een goede deal heb, heeft de ander een slechte deal. Opeens heb je elke samenwerking beperkt tot winnen en verliezen. En is de enige manier om te winnen, het beter weten dan de ander, of zorgen dat de ander geen alternatief heeft.
Corporates hebben dit denken tot een heuse kunst verheven. Je ziet dat in de top van sommige bedrijven dit denken de enige aanwezige afweging is. Zelfs in de interne cultuur: Word ik niet gebruikt door mijn collega? Hoe kan ik mezelf omhoog ellebogen? Hoe kan ik andere mensen voor mij laten werken?
Dit oude denken is het enorm aan het verliezen; platformen die in beginsel uitgaan van co-creatie (Google, Facebook, AirBnb) hebben de afgelopen decennia enorm aan invloed gewonnen.
Nu is het goed om te beseffen dat deze platformen nou niet bepaald uit de meest zuivere intenties geboren zijn: je hoeft je alleen maar te herinneren dat de eerste conceptie van Facebook een middel was om vrouwen op aantrekkelijkheid te beoordelen, om te snappen dat daar een boel pijn en frustratie aan ten grondslag heeft gelegen, en te weten waarom facebook op dit moment geen moeite heeft om haar gebruikers te beïnvloeden voor eigen winst. De manipulatie heeft zich alleen maar verplaatst naar een hoger abstractieniveau.
De overgang naar co-creatie gaat dus moeizaam. Maar er is een groeiend sentiment: Mensen zijn serieus klaar om elke keer genaaid te worden en pakken meer verantwoordelijkheid. Ze beginnen eindelijk te beseffen dat je niet zomaar alle cookies wilt accepteren, ze kijken met wantrouwen naar Big Tech, en zijn voorzichtig op zoek naar alternatieven.
Van onze politici hoef je niet veel te verwachten op dit gebied: zelfs de technisch onderlegden onder hen zijn nog veel te veel naar autoriteit aan het kijken, zoals duidelijk werd tijdens het digitaliseringsdebat. We zullen het zelf moeten doen.
Als je geïnteresseerd bent in deze alternatieven, dan is het misschien slim om af en toe onze blogs te checken.
Waarom Business Intelligence en Data Management een pragmatisch startpunt zijn voor ondernemers om vertrouwen en individuele verantwoordelijkheid in het bedrijf te brengen.
Je hoeft niet dezelfde cojones als MERLINQ te hebben om te winnen in de wereld van morgen.
We snappen de reflex om te kijken naar autoriteit, naar de gevestigde orde. Naar wat de rest doet, en wat altijd geweest is.
Een eerste stap in de goede richting is om te kijken naar een gemeenschappelijke autoriteit: Een gemeenschappelijke waarheid.
Data Management en Business Intelligence zijn een manier om co-creatie mogelijk te maken op een abstract niveau, een drempelverlager om te beginnen met vertrouwen en individuele verantwoordelijkheid.
Áls je het gesprek aangaat met alle stakeholders en inzichtelijk maakt wat iedereens waarde is, ga je zien dat je inderdaad een manier kunnen vinden om iedereen gelukkig te maken. Ga je ontdekken dat je meer kunt bereiken samen dan alleen.
Bijvoorbeeld dat je stagiair goede ideeën heeft. Of dat je verlegen IT’er, weet hoe de vork in de steel zit. En in deze kneuterigheid zit je winst.
Ook overtuigd dat je samen meer kan bereiken dan alleen? Laten we praten!
Op zoek naar consultants met cojones? Stuur een mail naar Klaas!
Benieuwd naar de inspirator voor deze blog? Check SummaView’s website